پیشنهاد الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران

زمینه: امروزه خلاقیت و نوآوری و مدیریت آن، یک نیاز راهبردی برای سازمان های رسانه ای است. این سازمان ها نیازمند نوعی سازوکار ویژه هستند تا بتوانند خلاقیت را خلاقانه مدیریت کنند. نیاز به مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی، در سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز احساس می شود. هدف: به صورت مشخص هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی مفهومی پیشنهادی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است. روش: پژوهش حاضر با روش نظریه پردازی داده بنیاد اجرا شده است. برای این منظور، 10 نفر از مطلع ترین مدیران و برنامه سازان تلویزیونی و نیز صاحب نظران و کارشناسان حوزه خلاقیت و نوآوری در عرصه دانشگاهی کشور، بر اساس روش نمونه گیری نظری، انتخاب شدند. داده ها با بهره گیری از روش مصاحبه عمیق گردآوری و پس ازآن طبق سازوکار مطرح در روش نظریه پردازی داده بنیاد با اجرای مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی، تحلیل شد. یافته ها: کدهای مستخرج از مصاحبه ها در چهار دسته کد محوری دسته بندی شدند. یک دسته از مفاهیم به معرفی ویژگی ها و ابعاد فرایند برنامه سازی تلویزیونی می پردازد؛ دسته بعدی ضمن بررسی نقش مدیر در مراحل مختلف فرایند برنامه سازی، برخی از وظایف و تکالیف اولیه و ویژگی های ذاتی و مهارتی او را در مدیریت خلاقیت و نوآوری بیان می کند؛ در کد محوری سوم، نقش ها و وظایف برنامه ساز در فرایند برنامه سازی و همچنین استعدادها، مهارت ها و توانایی های او جا می گیرد؛ و نهایتاً مفاهیم مرتبط با نیازها، الزامات و اقدامات پایه ای در بروز خلاقیت و نوآوری در سازمان نیز در کد محوری چهارم دسته بندی می شود. نتیجه گیری: در پایان برای اولین بار الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی شامل چهار بعد برنامه سازی تلویزیونی خلاق، مدیر در برنامه سازی تلویزیونی خلاق، برنامه ساز در برنامه سازی تلویزیونی خلاق و سازمان و برنامه سازی تلویزیونی خلاق، طراحی و برای اجرا در معاونت سیمای سازمان صداوسیما پیشنهاد شد.